प्रश्नच प्रश्न

तुझं माझं लग्न ठरण्याआधी कितीतरी प्रश्न माझ्यापुढे उभे ठाकायचे...
तू इथेच शहरात राहशील का? की सेटल्ड प्रक्टीस मोडून तुझ्या त्या भुक्कड गावात एकं दोनं करायला जाशील? मला तर तुझं ते अडनीड गावठाण ऐकूनच माहिती झालं होतं. त्या गावाचा महिमा बराच ऐकला होता. भामट्यांचं गाव आणि चोरांची वाडी असलेल्या त्या गावात पाण्यासाठी बोंबाबोंब चालते तर गल्लोगल्ली हागणदारीचा गंध दरवळत असतो. जिथे तिथे दारुभट्ट्यांचा उग्र वास आणि रसायनाचे मळीसारखे पाट वाहत वाहत सुकलेले दिसतात. व्यसनी दारुड्या गंजडी चोरांच्या अशा रोगी गावात मी राहणार कशी? तुझा मात्र एकच घोषा होता 'मी गावीच परतणार.' तुला समजवावं कसं? हा प्रश्न मला सतवायचा. तेव्हा मम्मी मला समजावयाची, 'अगं एकदा लग्न होऊन जाऊ दे तर खरं, मग तुला सांगते त्याचं मन कसं वळवायचं ते. पुरुषांना पटवायची युक्ती फार काही अवघड नसते.'
त्यातही पप्पांनी तुझ्या गावाकडच्या घराचं केलेलं वर्णन ऐकून तर माझा हिरमोडच झाला. तुझ्या त्या गळक्या पत्र्यांच्या एकेरी घरात मी कसा काय संसार करायचा? या प्रश्नाने मला नको नको केलं होतं. तुझ्या घरात ना बाथरुमची सोय होती ना संडासची. उघड्या न्हाणीत मी न्हाणार कशी? झाडा झुडपाआड, लपत छपत, लोटाभर पाण्यात प्रातःकालचा कार्यभाग उरकणं मला जमेलच कसं? हे प्रश्नसुद्धा मला भंडावून सोडायचे.
त्यात तुला एकूण तीन बहिणी! म्हणजे त्या तिघी व एक सासू अशा चार सासवांच्या सासूरवासापुढे मी एकटी कितपत तग धरू शकेल? दोन नणंदांची लग्न झालेली असली तरी त्या माहेरी आल्यावर त्यांच्या पोराबाळांची, पाहुण्यांची सरबराई माझ्याच्याने होईल का? त्या चौघीँचा जाच माझ्यासारख्या मानी स्वभावाच्या नोकरदार शिक्षिकेला सहन करता येईल का? अशा कितीतरी कारणांमुळे मी तुझ्या गावाकडे जाण्याच्या निर्णयाने प्रश्नांकित झाले होते.
त्यात तू एक डॉक्टर, मेडिकल फिल्डचा देखणा तरुण. तुला नक्की किती गर्लफ्रेन्ड होत्या किँवा असतील? मेडिकल कॉलेजची पोरंपोरी कशी वागतात हे मी जाणून होतेच. त्यामुळे हा शंकेखोर प्रश्नही मला चिँतातूर करायचा. डॉक्टरांवरील अनेक कथा कादंबऱ्‍या मी वाचलेल्या होत्या. काही आत्मचरित्रेही वाचलेली. त्यात वर्णन केल्याप्रमाणे तू काम केलेल्या हॉस्पिटलमधील नर्सेस, सिस्टर्स किंवा दायांशी रात्री अपरात्रीचे प्रसंग तुझ्याबाबत घडले असतील का? त्यातील एखाद्या तरुण नर्सच्या अंगाशी तू लगट केले असशील का? किँवा पूर्ण भूल दिलेल्या बेशुद्धावस्थेतील एखाद्या देखण्या युवतीवर तू...?
छे! छे! असं काहीच घडलेलं नसेल तर फार चांगलंच आहे. अशाप्रकारे स्वतःलाच समजावित मी निजण्याचा प्रयत्न करायची. कारण या प्रश्नांचं भेंडोळं मला सोडवताच येत नसे. एक प्रश्न उभा ठाकला की अनेक उपप्रश्नांचा गुंता निर्माण होई. हे 'पण परंतु किँतु'चे प्रश्न विचारावेत तरी कोणाला? हाही एक मोठ्ठा प्रश्नच होता. आणि तरीही मी सर्व प्रश्नांना शिरोधार्य मानून विवाहाचा हा आंधळा जुगार खेळण्यास तयार झालेच कशी? हा एक यक्षप्रश्न मला पडायचा, याला मात्र एकच उत्तर यायचं- तू मला मनापासून आवडला होतास!